اگر انسان در طول زندگى خود، صدها دوست
بيابد و بهترين دوستان و ياران را داشته باشد، هيچ يك جاى دوستان دوران كودكى را
نمىگيرد . دوستىهاى كودكانه و رفيقان آن ايام، هميشه در خاطر انسان باقى
مىمانند و ياد و خاطره آنان، نشاط آفرين و شادى بخش است .
يوسف (ع) آن گاه كه به فرمانروايى مصر
رسيد و بر مسند حكومت و نبوت تكيه زد، روزى يكى از دوستان قديمى و دوران كودكىاش
را كه از راه دور آمده بود، ديد و بسى خوشحال شد . آن دوست، يوسف را به ياد كنعان
و آن روزهاى مهر و مهربانى مىانداخت. سالها بود كه همديگر را نديده بودند . يار
ديرين، شنيده بود كه يوسف به فرمانروايى مصر رسيده است . او نيز براى تجديد خاطرات
و ديدار دوست خوبش، راهى مصر شد .
يوسف، او را در كنار خود نشاند و با او
مهربانىها كرد . او نيز آنچه از دوستى و محبت در دل داشت، نثار يوسف كرد و گفت:
از راهى دور آمدهام و شكر خدا را كه توفيق يافتم و تو را ديدم . يوسف از آن روزها
مىگفت و او درباره حوادث زندگى يوسف مىپرسيد . از ماجراى برادرانش، دوران
بردگىاش، سالهايى كه در زندان بود و رويدادهايى كه منجر به حكومت يوسف بر مصر شد
و ...
پس از چندى گفت و گو و احوالپرسى، يوسف
(ع) به دوست ديرينش روى كرد و گفت: اكنون كه پس از سالها نزد من آمدهاى و راهى
دراز را تا اينجا پيمودهاى، بگو آيا براى من هديهاى نيز آوردهاى ؟
دوست قديمى، شرمنده و خجل سر خود را
پايين انداخت .درنگى كرد .سپس سر برداشت و گفت: (( از آن هنگام كه عزم ديدارت را
كردم، در همين انديشه بودم كه تو را چه آورم كه در خور تو باشد. هر چه بيشتر فكر
مىكردم، كمتر چيزى را مىيافتم كه سزاوار تو باشد . مىدانستم كه از مال دنيا
بىنيازى و رغبتى به عطاياى دنيوى ندارى. همين سان در انديشه بودم كه ناگاه دانستم
كه چه بايد بياورم.)) اين جملات شوقانگيز را گفت و دست در كيسهاى كرد كه همراهش
بود. از ميان آن كيسه، آيينهاى را بيرون كشيد و با دو دست خود، آن را به يوسف
تقديم كرد . در همان حال افزود: پيش خود گفتم تو را جز تو لايق نيست . پس آيينهاى
آوردم تا در خود بنگرى و جمال و جلالى را كه خداوند عطايت كرده، ببينى . اين آينه،
تو را به تو مىنماياند و اين بهترين هديه به تو است؛ زيرا ديدن روى تو،
ارزندهترين ارمغان است و آينه، روى تو را به تو مىنماياند .
نظرات شما عزیزان:
|
تبادل
لینک هوشمند
هديهاى براى يوسف (ع)
نويسنده: 
